இந்த நாற்காலி ஏற்கனவே அமர்ந்திருக்கிறது
அதன் மடிமேலேறி அமர்கிறேன் .
சாவகாசமாய் தன்னைப் பரப்பிப் படுத்திருக்கும்
மெத்தையின் மேல் குப்புறக் கவுத்துகிறேன் என்னை .
ஓயாது நடந்து கொண்டேயிருக்கும்
சாலையின் மேலேறிப் போகிறேன் .
போகிறேன் ....போய்க்கொண்டேயிருக்கிறேன்
ஒரே சமயத்தில் நேராய் ,தலை கீழாய் ...
இன்னும் எப்படியெல்லாமோ தன்னை இருத்தியிருக்கும்
கல்லை சற்று நகர்த்திப் போட ...
போக ..போக
கல் பெரிய மலையாகிக் கொண்டிருந்தது .
Saturday, June 20, 2009
போகிறேன்
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment